O Ritmičkoj gimnastici

Takmičenja | Istorija

Ritmička gimnastika je olimpijski sport u kojem pojedinačne takmičarke ili grupe od pet takmičarki izvode gimnastičke vežbe u trajanju od 75 od 90 sekundi (odnosno 135 do 150 sekundi, kod grupnih nastupa) uz muzičku pratnju, na gimnastičkom tepihu dimenzija 13 x 13 metara. Takmičarke izvode složene vežbe koje zahtevaju izuzetnu koordinciju, fleksibilnost i ravnotežu, uz dosta baletskih i plesnih elemenata.

Takmičenja

Prema propozicijama i pravilnicima u Srbiji takmičenja se održavaju u individualnom A, B i C programu u kategorijama: mlađe pionirke, pionirke, kadetkinje, juniorke i seniorke kao i grupne vežbe A (5 vežbačica), B (4-6 vežbačica) i C (8 i više vežbačica).

Kao rekviziti se koriste vijača, obruč, lopta, čunjevi, traka a kod mlađih kategorija izvode se i vežbe bez rekvizita.

Ritmička gimnastika u Srbiji je ženski sport, iako se u nekim zemljama razvija muška ritmička gimnastika.

Istorija

Od početka 19. veka prisutne su ideje da se u praksi tokom vežbanja uključuju elementi plesa. Osamdesetih godina XIX veka Émile Jaques-Dalcroze u Švajcarskoj je razvio metodu Švajcarske euritmike, a oko 1890. godine u Švedskoj i okolnim skandinavskim i baltičkim zemljama razvijen sistem estetske/ritmičke gimnastike gdje se vežbanjem uz muziku nastojalo da se unapredi elegancija (ženskog) pokreta, gipkost i pravilno držanje tela. Krajem 20-ih godina XX veka počinje se sa ritmičkom gimnastikom u Nemačkoj, u kojoj su 1936. godine održana i prva grupna takmičenja. Prva zemlja u kojoj je uspostavljeno nacionalno prvenstvo u ritmičkoj gimnastici je bio Sovjetski Savez, gdje je prvo prvenstvo održano 1942. godine.

Na Olimpijskim igrama 1952. i 1956. godine nastupali su timovi ritmičke gimnastike, a prvo Svetsko prvenstvo ritmičke gimnastike s pojedinačnim takmičarima održano je u Budimpešti 1963. godine. Prva svetska prvakinja bila je Ludmila Savinkova iz Sovjetskog Saveza. Od 1984. godine, ritmička gimnastika je prisutna na Olimpijskim igrama, sa svim svojim disciplinama.